Nasz bielski "Twister" jest superoski, ale urlop wykorzystaliśmy, żeby zobaczyć inne. Te inne to Leogang i Saalbach... trudno nie znać :-) I jak tam człowiek pobędzie to "Twisterek" się znacząco zmniejsza, a zmarnowany rowerowy potencjał Szczyrku wk..wia.
Na razie stać nas tylko na najprostsze leogangowe trasy czyli "Hot Shotsy" i "Hangmanny", ale przypadkowo zaplątaliśmy się też na freerideowego "Latającego Gangstera". Zabawa jest taka, że gdyby kolejka wywoziła rowerowców na górę całą dobę to byłyby trupy. Mówią, że trasy proste i bezpieczne, ale jeśli chce się mieć z nich frajdę to trzeba trochę przyspieszyć. Wtedy już nie jest łatwo, bo nachylenie stoku jest spore i trasy są jednak bardzo zniszczone. Twister przy nich jest jak kashima przy papierze ściernym. Dodatkowo jeszcze widoki, krowy, owce na szlaku i pędziwiatry na zjazdówkach. O dziwo fujarki też się zdarzają, hamujące do zablokowania koła przed każdym zakrętem, ale pewnie tak ma być.
W Saalbach "Hackelberg trail" i "Szlak Korzenny" to jest coś wspaniałego, ale z kolei oceniam je na łatwiejsze niż bielski "Stary zielony" lub "Kryśki" i inne. No i chcieliśmy być twardzi i zaliczyć całą Big-5, gdzie suma wzniesień wynosi 5000m z czego 4500 robi się kolejką, żeby potem zjeżdżać i zjeżdżać. Ale tu fuka. Wielka piątka to strata czasu. Challenge chyba polega na tym, żeby się nie zgubić bo trasa jest chyba w stanie wojny z oznaczeniami. Po prostu się nie lubią i trzeba ich szukać. Bez sensu. Lepszym rozwiązaniem jest kupienie karnetu na wszystkie wyciągi i tak popylać. Bo zjeżdżanie tam szutrem lub asfaltem to raczej grzech.
Bilans wyprawy to super wrażenia, doskonały endurowy trening, jeden snake na 1800 n.p.m., awaria komory dampera, popsuty amortyzator, smarowanie wszystkich łożysk zawieszenia, obity paskiem od zegarka nadgarstek, spalona tarcza tylnego hamulca, zmęczone nogi, bardzo miła gospodyni pensjonatu. W osobistym rankingu Leogang spycha Gardę na 3 miejsce, ale Livigno ciągle na prowadzeniu. Było doskonale...

56 zdjęć tutaj.

Taki tam trening w ciemnym lesie:

Taka tam przygoda z grubasem Edwardem. Nie będziemy go recenzować, bo i tak nie kupimy, ale jechał nadspodziewanie elegancko.

Po Magurce to druga fajna, w miarę zjeżdżalna, ale jednocześnie technicznie wymagająca trasa w najbliższej okolicy. Trochę musimy się powspinać, ale za to zjazd ze Skrzycznego czerwonym/zielonym jest przepiękny. Tym razem jednak na górze dolało, jednakże założenie, że leje tylko na górze okazało się być prawie słuszne i część zjazdu odbyła się jeszcze po suchym. Prawdą jest, że początek zjazdu jest dość trudny gdy jest ślisko i tym razem tu nam nie szło. Agrafka skrzyczeńska wydaje się być tylko "dla orłów", a potem jeszcze kilka stopni takich, że chyba trzeba z zamkniętymi oczami :-) Ale...
Po ostatniej sprawie wypadku na "Starym zielonym" znowu mówi się strasznie dużo o tym, aby jeździć w kasku. Słusznie, kask powinien być nieodłącznym elementem ekwipunku na każdej wycieczce, choć ofiara wypadku kask miała. Ale... idę sobie po szlaku i mam takie oto coś:


Czy to po rowerzystach? To właściwie bez znaczenia, czy ma to we krwi piechur (rowerzysta ma pewnie pół litra piwa bo pierwszych dwóch napotkanych na Koziej właśnie odnosiło do schroniska opróżnione kufle, żeby zaraz wsiąść na rower) czy rowerzysta, bo na szlaku każdy (piechur czy rowerzysta) stanowi w stanie po wypiciu tego czegoś zagrożenie. Jeśli stanowi zagrożenie dla siebie to nic mi do tego. Jego sprawa. Ale takowy stanowi zagrożenie dla wszystkich innych, zwykle dla siebie nie. Na to się nie godzę... Nie wydaje mi się też, aby tolerancja dla pijaków była mniej idiotyczna niż jeżdżenie bez kasku.

Reszta dnia na szczęście upłynęła zjawiskowo:

MTB Trophy ukończone! I w dodatku same ciekawostki. Domina poprawiła zeszłoroczny czas całkowity o grubo ponad godzinę. Ale okazało się, że wszyscy poprawili więc była trochę niżej w klasyfikacji. Bez mała codziennie poprawiała się w klasyfikacji w swojej kategorii, na ostatnim etapie poprawiła się aż o 4 miejsca, ale tego co inne panie nad nią zyskały wcześniej nie udało im się potem stracić. Indywidualnie gorzej, generalnie lepiej :-) To ci dopiero. W każdym razie przydały się te wszystkie downhille, endura, trenażery i inne.



Jednak ten się śmieje, kto się śmieje ostatni. Chwila rozkojarzenia rywali, rywalek, organizatorów, ochrony... i proszę, oto Ona:

Królowa jedzie po zwycięstwo w 10 edycji MTBTrophy. Choć prawdopodobnie go w tym roku nie przywiezie to jednak nic straconego, bo jest zdecydowanie szybsza niż w zeszłym. Na wczorajszych 67 kilometrach jechała krócej o pół godziny niż rok temu, także w czwartek jechała szybciej. Na pierwszym etapie poprawiła swoją średnią prędkość o 2km/h. Potrenowała dziewczyna. Po dwóch dniach jest na 9 pozycji w kategorii i nie wypadła poza drugą setkę zawodników w generalce. A to oznacza, że znów wyprzedziła kilkadziesiąt osób. Mogłaby być szybsza, ale dostałą zakaz ścigania się z robotami, takimi co to na 70 kilometrach w górach mają średnią prędkość ponad 20km/h. Dziś najkrótszy etap...

W zaszłym sezonie królowa została Misiem Polski i teraz przyszedł czas na obronę tytułu. I proszę, jest... MIŚ Polski 2 wśród policjantek. To nic, że w kolarstwie przełajowym, i że na dyplomie downhillowiec, a na koszulce dziadki pierdziuszki na zdjęciu sprzed wieeeeelu lat. Zabawa fajna, tytuł sympatyczny :-)

W sobotę okoliczne góry (Klimczok, Szyndzielnia, Kozia) zrobiliśmy z psem. Wyjazd/wyjście od źródła Białej, zjazd Szyndzielnią i Twisterem. Suka okazuje się być za mądra na Twistera, bo zatrzymuje się, lustruje zakręty i wybiera drogę na azymut, żeby dogonić lub wyprzedzić szefostwo. Dzielna.. W niedzielę wyjazd na Magurkę z takimi co nie poprzestają na 100km, ale tym razem chcieli poodpoczywać. Wyjechać musieliśmy jednak od najokropniejszej strony, ale za to zjazd czarnym...