To żaden wyczyn, ale kosztował nas sporo wysiłku. Dziś pierwszy w tym roku wyjazd gdzie suma przewyższeń przekroczyła 1000 m. Jak zwykle na Klimczok, potem zjazd na siodło przed szczytem i zakręt na Błatnią. Z Błatniej do Wapienicy i na Dębowiec. Wypadałoby potem pojechać na Kozią, bo stamtąd do domu z górki, ale chyba sił już wiele na tym pierwszym wyjeździe nie mieliśmy i odłożyliśmy to na inną wyprawę. Zjazd z Błatniej do Wapienicy jest trochę utrudniony. Zawsze był stromy, teraz na szczęście jest już sucho, ale po zwożeniu drewna droga jest strasznie kamienista i nierówna w ostatnim odcinku przed zaporą. Nawet hamulce odmówiły posłuszeństwa bo się zagrzały strasznie i lepiej było 50 metrów zejść. Śniegu już prawie nigdzie nie ma w tym rejonie, wyprawa przednia...

Wjazd na Klimczok z górnej Bystrej jest o niebo lepszy niż na Magurkę. Południowe stoki zielone, ale na tych nienasłonecznionych ciągle jeszcze trochę śniegu. Mimo słońca wiatr wyziębiał i ominęliśmy szczyt Klimczoka wjeżdżając prosto na Szyndzielnię a potem na Kozią. Jak zwykle w sobotę ludzi mało, rowerzystów trochę.

... i od razu na koniec! Jak już wcześniej wielu pisało Magurka Wilkowicka jest nieprzejezdna. Ale nie wiedzieliśmy, z której strony. I okazało się, że od strony Przegibka i od Stalownika. Ale zorientowaliśmy się dopiero jak się na tej drodze znaleźliśmy. Kompletna klapa, błoto po pachy, z miłej ścieżki zrobiona autostrada. Rowery tak się zapchały błotem, że nie chciały się toczyć. Zatem Magurka wypada z naszych tras rowerowych na najbliższy rok. Można co prawda na nią fajnie wjechać od strony Łodygowic i zjechać czarnym, ale kto wie, co tam jeszcze znowu wymyślą...
P.S.
To trzech godzin spędzonych na rowerze doszło jeszcze półtorej spędzone na myciu tychże.