1 listopada ma w sobie coś magicznego... nie ma turystów na szlakach! Są tylko trenujący biegacze, nieliczni rowerzyści i znikoma ilość piechurów. Na szczycie Magury i Klimczoka świeciło nawet słońce, choć halny obniżył temperaturę tak, że ubrani musieliśmy być na cebulkę. Halny dawał jeszcze wrażenie jakbyśmy byli nad morzem, ale morskiego powietrza niestety nie czuć. Zaliczyliśmy Klimczok, Szyndzielnię, Dębowiec i Kozią Górę. Na Błatnią nie starczyło animuszu.
Przy okazji dowiadujemy się coraz więcej o dużych kołach. Od samego początku jeżdżenia na nich zdziwiło nas, że strasznie strzelają spod nich kamienie. Na wszystkie strony. Mijając turystów trzeba na to uważać. Ale ostatni jazdy spowodowały, że miarka się przebrała... bo dlaczego te kamienie mają trafiać nam w kości piszczelowe? Nie wiadomo. A na 26 nigdy nam się to nie przytrafiło.
A poza tym? Trasa przepiękna, kolory niezwykłe, choć ja ich rozpoznaję mało.