Jeśli nie będzie mnie na Twisterze kilka tygodni to potem zawsze pierwszy fragment to jest oswajanie się z zakrętami. A dzisiaj na dodatek spadające okulary, niedziałająca od zimna sztyca i zimno w uszy spotęgowały nieumiejętność zjeżdżania. Ale, jak to mówią, "Złemu piłkarzowi pr@#ie w spodniach mrowi", więc co trzeba to poprawiłem i dalej zabawa była przednia. Takiego ciepłego i sprzyjającego grudnia nie pamiętam. Nawet jeśli jednak poprzedni taki był to i tak nie było jeszcze Twistera. Ale teraz jeeeeest! To jest najfajniejsze 4,5 km trasy tak blisko od domu. To jest taka frajda z jeżdżenia, że łohoho. Dzięki chłopakom budowniczym i ich żonom donoszącym kanapki do lasu, to Rychleby szybko mnie nie zobaczą. Bo nie ma po co...