Pięć dni w Piechowicach i okolicach. Rower, rzeczka, rower, rzeczka, rower. Najpierw 35 stopni Celsjusza, a w piątek 13 i deszcz, więc jazda krótka. Trasy rowerowe, te dedykowane rowerzystom są chyba raczej krajoznawcze i relaksacyjne. Aby się coś działo trzeba zjechać na szlaki piesze i wtedy jest frajda. Widoki widokami, ale warto dorzucić trochę ryzyka. Trochę groźnie się robi gdy ścieżka przybiera postać schodów zrobionych z kamienia, lub wije się wśród krzaków do pasa i ma szerokość stopy. Albo gdy agrafki zakrętów mają promień 30 cm. Wtedy nawet 26 calowe koło jest za duże. Swoją drogą, wszystkie dziury na trasie mają rozmiar właśnie 26 cali więc nasze rowery świetnie w nie wpadają. Pocieszające jest, że za parę lat wszystkie zostaną rozjeżdżone przez duże koła i kiedy tłentynajnery będą w nich grzęzły my będziemy z nich sprawnie wyjeżdżać...

I oto myśl na miarę Doktora :) domina

P.S.
Koziołki to doskonałe miejsce na bazę wypadową. Cisza, spokój, nawet zasięg GSM słaby, a po każdym grzmocie wysiada internet. Panie władające ośrodkiem są przemiłe, pomocne i wyrozumiałe. Jedyny mankament (taki polski) to przyjazdy gości, dla których najlepszą rozrywką jest chlanie wódy. Dlatego tych dwóch motocyklistów z czwartku nie ma co nawet tutaj wspominać.