Miała być przejażdżka na Magurkę, ale po pierwszych 100 metrach od domu, ktoś mi ukradł powietrze z przedniego koła. Zanim się zorientowałem, wydawało mi się, że przednia opona działa po swojemu i trochę mnie to wkurzyło, bo dopiero co ją założyłem na przód. Postanowiłem na najbliższym zakręcie sprawdzić co się dzieje. Podczas skrętu docisnąłem widelec i okazało się, że opona rozplaszczyła mi się na asfalcie, koło przestało się kręcić na skutek zwiększonego tarcia i stanęło w poprzek roweru. Pozostało już tylko wykonać nieplanowany lot nad kierownicą i wylądować w dowolnej pozycji na asfalcie. Ponieważ było mocno z górki, osiągnięty pęd (i moment pędu :-) pozwolił po upadku od razu wstać na nogi tak, że przechodnie 50 metrów dalej nie zwrócili na mnie uwagi. Skończyło się na drobnych zadrapaniach na obu łokciach i obu kolanach, ale nie mam żadnego śladu na głowie, ani nawet nie spadły mi okulary (to te z Decathlonu).



Paradoksalnie i świadomie powiem, że gdybym miał kask na głowie to nie udało by mi się pewnie tak złożyć do upadku, nie wykonałbym przewrotu bo zawadziłbym raczej kaskiem o asfalt i trochę bym go przytarł, albo nawet ukruszył. Powtarzałbym potem wszem, że kask uratował mi życie i pokazywał rysy na nim.
Co prawda zjeżdżając potem z Koziej Góry, potulnie kask założyłem (zwalam to na kłopoty z koncentracją), ale stwierdzam, że nigdy nie będę jeździł w kasku jakie się teraz lansuje do sportowej jazdy na rowerze. Zakładam tylko orzeszki, okrągłe z każdej strony, bez daszków, bez aerodynamicznych spojlerów z tyłu. Uznaję je za bezsensownie niekorzystne.