Nie lubię wędrować i dlatego okolice mojego rodzinnego domu są mi turystycznie obce. Przynajmniej do tej pory. O ile na Wilkowicką Magurkę jednak wychodziłem nie raz to zejście z niej czarnym szlakiem zaliczyłem dopiero dziś. A właściwie zjazd. Wyjazd na Magurkę od strony rozpadającego się "Stalownika" jest dość łatwy i wymaga jedynie kondycji. Nawet kamienie nie przeszkadzają poza jednym ewidentnie miejscem. Zjazdów z góry też jest wiele, ale ten dzisiejszy czarnym szlakiem do Wilkowic to jest coś. Niezmiennie wymagający, bo zjazd czasem stromy i kamienie momentami ogromne, a tam gdzie jest łatwy to jest piękny. Jadąc z gps-em jest jeszcze fajniejszy bo się, niczym ostatnie łajzy, zgubiliśmy i spacer z rowerem przez las widokowo był pyszny. Mimo niekoniecznie pięknej pogody to była jedna z najfajniejszych przyrodniczo wypraw. Straty, oczywiście, są. Że dzwonek się połamał to w sumie błahostka, ale jednoznacznie rozstajemy się z licznikiem kupionym w Tchibo, bo nie dość, że nie liczy małych prędkości to jego ekranowanie od obcych sygnałów jest tak kiepskie, że przeszkadza mu nawet świecąca się, przyczepiona obok lampka. Nie polecam.