Krótka przejażdżka do Bielska na lotnisko do Zboru, a potem przez Błonia do domu. Jest koło skoczni w Bystrej taki miły, stromy podjazd, który stanowi kolejny, po "śmiercionośnym strumyku", punkt treningu techniki. Na nim mój rower wkurzył mnie solidnie po raz trzeci, a po raz drugi tego samego dnia. Po stu kilometrach drugi raz wytarła się tuleja ślizgowa w damperze i to jest koniec tego roweru w moich rękach. Nie warto się nim zajmować. Dojadę go teraz przez najbliższe dwa tygodnie na asfaltowych ścieżkach w ulubionym rowerowym miejscu, a potem pójdzie na żyletki. Postanowione.
A przy okazji, gdyby producenci rowerów i części do tychże zechcieli się do swojej roboty bardziej przykładać, byłbym zobowiązany. Po co mi lżejszy, ładniejszy, samozjeżdżający, samopodjeżdżający, superskręcający, skoro potem NIE DZIAŁA.