Podjeżdżając pod Kozią Górę cieszę się z widoku tych co na Twisterze mimo wszystko pedałują. To znaczy, że nie jestem jedyny, któremu się to zdarza. Pierwsza część Twistera jest na rozgrzewkę. Trzeba znowu się po przerwie wdrożyć w układanie się na bandach i pompowanie na pagórkach. Dopiero druga zwykle idzie gładko. A dzisiejszy Twister był też rozgrzewką przed "Starym zielonym". Trzeba go było w końcu zjechać. Przyznaję, wymaga umiejętności, ale właściwie bardziej wymaga stanowczości i konsekwencji. Nie ma co za bardzo hamować, nie ma po co się zastanawiać. Warto się ubrać:



Wspaniałomyślnie ktoś zaznaczył kolorową linię przejazdu, choć to nie jest ta najłatwiejsza linia:



Starego zielonego przejechaliśmy całego, ale zabrał mi wszystkie pokłady koncentracji i w najmniej oczekiwanym momencie już jej brakło. Przeszkodą okazał się  zwykły strumyk, gdzie podczas zjazdu, zablokowałem koło o kamień i zatrzymałem rower. Obok ćwiczenia kondycji, warto ćwiczyć umiejętność padania. Na kasku żadnego śladu, dobrze, że w plecaku nie miałem aparatu. Tego mógłby nie znieść.



Co na zdjęciach jest mylące, to kierunek jazdy. Ten jest wyznaczony przez rower Dominy.Dlaczego jestem plecami do kierunku jazdy? Tego nie wiem.