Info
Autorem tego bloga jest doktorno z Dominą z miejscowości Bystra.
Zapisaliśmy tutaj do tej pory ponad 3903.47 kilometrów w tym 2976.82 w terenie.
Nasza prędkość średnia to 9.50 km/h.
Więcej o nas.
Więcej o nas.
Od 15.08.2012 było czytań:
Moje rowery
Wykres roczny
Archiwum bloga
- 2017, Sierpień1 - 0
- 2017, Lipiec1 - 0
- 2017, Marzec1 - 0
- 2016, Listopad2 - 1
- 2016, Październik1 - 0
- 2016, Wrzesień3 - 3
- 2016, Sierpień2 - 0
- 2016, Lipiec4 - 9
- 2016, Czerwiec1 - 1
- 2016, Maj4 - 1
- 2016, Kwiecień4 - 8
- 2016, Marzec8 - 5
- 2016, Luty2 - 0
- 2015, Grudzień1 - 0
- 2015, Listopad2 - 0
- 2015, Październik3 - 2
- 2015, Wrzesień1 - 0
- 2015, Sierpień3 - 1
- 2015, Lipiec8 - 16
- 2015, Czerwiec1 - 1
- 2014, Październik1 - 1
- 2014, Sierpień6 - 0
- 2014, Lipiec6 - 11
- 2014, Czerwiec1 - 1
- 2014, Maj2 - 7
- 2014, Kwiecień1 - 0
- 2014, Marzec3 - 3
- 2013, Grudzień1 - 0
- 2013, Listopad2 - 0
- 2013, Październik4 - 11
- 2013, Wrzesień5 - 2
- 2013, Sierpień10 - 5
- 2013, Lipiec6 - 4
- 2013, Maj5 - 0
- 2013, Kwiecień1 - 0
- 2012, Listopad4 - 11
- 2012, Październik1 - 3
- 2012, Wrzesień6 - 5
- 2012, Sierpień9 - 24
- 2012, Lipiec12 - 7
- 2012, Czerwiec5 - 5
DANE WYJAZDU:
Dystans:
45.00 km
W terenie:
20.00 km
Czas jazdy:
04:30 h
Prędkość śr.: 10.00 km/h:
Pr. maks.: 30.00 km/h
Temperatura: 30.0 st. C
Suma podjazdów: 1300 m
Na rowerze: SJumper 29
Garda 2015; dzień 5, Monte Baldo bis
Czwartek, 30 lipca 2015 · dodano: 07.08.2015 | Komentarze 3
Jak Doktor zapowiadał, postanowił odpocząć (ten typ tak ma :), ale i tak się długo trzymał. Oznaczało to, że nasi towarzysze byli skazani na wyłącznie moje towarzystwo... na ich szczęście to towarzystwo sobie dozowali, czekając na mnie na 'ciekawszych' zakrętach.
Poprzednia trasa tak się wszystkim podobała, że postanowiliśmy skusić się na kolejną w tym terenie, proponowaną przez przewodnik (nie ma co, przewodnik się przydawał, a nauczeni doświadczeniem na wszelki wypadek woziliśmy go karnie ze sobą). Na wyprawę ruszyliśmy z Rivy do Nago i dalej klasycznie asfaltem na Monte Baldo, z tą różnicą, że w połowie podjazdu, który Panowie pokonali już raz dzień wcześniej, odbiliśmy na szutrową drogę trawersując masyw. Patrząc z dołu na Monte Baldo, nic nie zapowiadało by były tam jakieś ścieżki/drogi. Zgodnie z przewodnikiem miało być singlowo i trudno - i tak też było. Zjazd piękny, chociaż musiałam się zdrowo nakombinować, popodpierać i takie tam. Panowie, jak to Panowie sprawnie pokonywali zjazd - chociaż chyba gleba jakaś była ;), a i było co zjeżdżać. W sumie 1000 metrów w pionie, w dół kamienistym, usianym kamlotami szlakiem, gdzie wszystko chce uciec spod kółek, w szczególności moich :) Niemniej jednak udało się dotrzeć do jego końca, praktycznie nad samo jezioro. Potem kilkanaście kilometrów, główną, niestety, nadgardeńską szosą z atrakcją w postaci ciemnych tuneli i mijających nas samochodów. Na szczęści obyło się bez ofiar. Zawezwany Doktor stawił się karnie na plaży, gdzie dołączył do towarzystwa na plażowanie. Było grubo i jak to mawiają zacnie. Na wieczór uzgodniliśmy wspólną kolację, by pochłonąć zapasy prowiantu.
D.
Poprzednia trasa tak się wszystkim podobała, że postanowiliśmy skusić się na kolejną w tym terenie, proponowaną przez przewodnik (nie ma co, przewodnik się przydawał, a nauczeni doświadczeniem na wszelki wypadek woziliśmy go karnie ze sobą). Na wyprawę ruszyliśmy z Rivy do Nago i dalej klasycznie asfaltem na Monte Baldo, z tą różnicą, że w połowie podjazdu, który Panowie pokonali już raz dzień wcześniej, odbiliśmy na szutrową drogę trawersując masyw. Patrząc z dołu na Monte Baldo, nic nie zapowiadało by były tam jakieś ścieżki/drogi. Zgodnie z przewodnikiem miało być singlowo i trudno - i tak też było. Zjazd piękny, chociaż musiałam się zdrowo nakombinować, popodpierać i takie tam. Panowie, jak to Panowie sprawnie pokonywali zjazd - chociaż chyba gleba jakaś była ;), a i było co zjeżdżać. W sumie 1000 metrów w pionie, w dół kamienistym, usianym kamlotami szlakiem, gdzie wszystko chce uciec spod kółek, w szczególności moich :) Niemniej jednak udało się dotrzeć do jego końca, praktycznie nad samo jezioro. Potem kilkanaście kilometrów, główną, niestety, nadgardeńską szosą z atrakcją w postaci ciemnych tuneli i mijających nas samochodów. Na szczęści obyło się bez ofiar. Zawezwany Doktor stawił się karnie na plaży, gdzie dołączył do towarzystwa na plażowanie. Było grubo i jak to mawiają zacnie. Na wieczór uzgodniliśmy wspólną kolację, by pochłonąć zapasy prowiantu.
D.
Komentarze
domina | 19:23 sobota, 8 sierpnia 2015 | linkuj
oby gleby zawsze takie były :) ps zawsze można jeździć na zblokowanym zawieszeniu....