Się jeździ. Na szczęście kierownik wyprawy przewidział dla mniej napalonych samochodowe wyjazdy do punktu startu. Zresztą on sam nie lubi jeździć po asfalcie (lub nie lubi się wspinać :-). Wyjeżdżamy zatem na szczyt lub na przełęcz i jeździmy. O dziwo nie tylko zjazdy, trafia się coś pod górę. Niby nic imponującego, ale za to zjazdy są przednie. Alpejskie krajobrazy, ścieżki, architektura... pięknie. Technicznie trudno, na tutejsze agrafki rowery mamy za duże :-). Niby duże koło jest bezpieczne, ale na zakręcie o 180 stopni o małym promieniu nie mieścimy się bez podparcia. Dodatkowo pogoda nie rozpieszcza, jest mokro i ślisko.